Alcest - Shelter

Alcest

Shelter (2014)

Prophecy Productions

Iedereen heeft een plek waar diegene zich het veiligst voelt. Een plek waar je kunt ontsnappen van de realiteit, waar je jezelf kan opladen. Waar je de confrontatie met jezelf aan kan gaan. Voor de meeste is dat een eigen huis, maar voor anderen is dat een plek in de natuur. Voor Neige, de frontman van het Franse Alcest, is dat de zee. Met de conceptplaat Shelter verkent Neige zijn eigen schuilplaats en het resultaat is een briljante shoegaze plaat.

De black metal invloeden van Alcest waren op de vorige plaat al minimaal, op Shelter zijn deze invloeden totaal verdwenen. Het album kent alleen cleane vocalen, er zijn geen helse schreeuwen te bekennen. De band speelt dromerige post-rock die doet denken aan de zon en de zee. De schijf is opgenomen in de Sundlaugin Studio in IJsland. Geproduceerd door de producer van Sigur Rós, Birgir Jón Birgisson. Om het af te maken hebben de IJslandse dames van het strijkkwartet Amiina de cd voorzien van viool- en cellopartijen.

Na de rustige en experimentele intro ‘Wings’ maakt het eerste nummer ‘Opale’ gelijk al een serene indruk. Het is alsof de groep boven op de wolken de track ten gehore brengen. De prachtige riff en de ingetogen, bijna fluisterende stem van Neige doen zelfs de grootste pessimist zuchten van geluk. Opvolger ‘Le Nuit Marche Avec Moi’ is een kalmerende wandeling met de nacht zelf. Zoals de titel al deed vermoeden. Stilistisch gezien lijken de nummers sterk op elkaar. De nuanceverschillen en duidelijk verschil in tempo en sfeer maken het tot een gevarieerde schijf. Zonder de typische stijl die Alcest beheerst te verliezen.

Op ‘Voix Sereines’ horen we Alcest in topvorm. Een surreëel nummer dat de glockenspiel op een wonderbaarlijke manier laat samensmelten met de gitaarpartij. De teksten op Shelter zijn voornamelijk in het Frans geschreven, met de uitzondering van ‘Away’. Deze gaan allemaal over bijzondere ervaringen die in de context van de natuur worden beschreven. Ze sluiten perfect aan op het concept van de plaat die eerder beschreven is. Het Engelstalige ‘Away’ beschrijft bijvoorbeeld hoe de zanger graag zou willen dat zijn gedachtes één worden met de zee. De titeltrack ‘Shelter’ beschrijft de intentie van de plaat het beste. “Mon cœur appartient à la mer”, Neige zingt in het nummer dat zijn hart behoort tot de zee. Dat is zijn schuilplaats en tevens inspiratie.

Als de laatste noten van het minder sterke, maar epische slottrack ‘Délivrance’ zijn gespeeld dan is de rust totaal overgedragen op de luisteraar. De reis die Neige met zijn groep Alcest op Shelter heeft vastgelegd is een aaneenschakeling van mooie momenten. Hier en daar valt de groep in herhaling, maar het doet niet af van de ervaring. Alcest laat zien dat elke plaat een nieuwe uitdaging is en brengt elke keer weer vernieuwende elementen in de muziek. Het is een heerlijk serene beleving. Klasse.