Ojba Rasta - Friður

Ojba Rasta

Friður (2013)

Als je een blik werpt naar de albumcover dan zou je een psychedelische rockband verwachten, maar niets is minder waar. Ojba Rasta is een IJslandse band die reggae maakt. Dit feitje zal je vast overtuigen dat dit een bijzonder album is. Al is het maar om het feit dat reggae en IJsland geen synoniemen van elkaar zijn.

Buitengewoon

IJslanders worden over het algemeen niet met reggae geassocieerd. Al kun je zeggen dat de zon in de zomer niet ten onder gaat in IJsland. Maar laten we eerlijk zijn, echt warm wordt het niet in IJsland. Behalve als het aan Ojba Rasta ligt, zij zorgen voor de nodige warmte in het koude landje. Oorspronkelijk komen zij uit Reykjavík, de hoofdstad van IJsland, waar bijna alle IJslandse bandjes vandaan komen. Friður (vrede) is hun tweede muzikale uiting in twee jaar tijd. Dat is zeker indrukwekkend voor een elfkoppige band. Het album opent op een eigenaardige manier met Draumadós waar de band noch IJslands noch Jamaicaans klinkt. Hier klinken ze juist verdomd oosters en door de fluitpartij die later in het nummer voorkomt word je zelfs op een dwaalspoor gezet. Dit geeft de track namelijk een grimmige wending. Dit nummer wordt opgevolgd door het lichtvoetige Ég veit ég vona. Dit voorbeeld typeert de buitengewone en gevarieerde aard van de plaat. Toch klinkt Ojba Rasta op elk nummer onbetwistbaar als een reggaeband.

Traditioneel

Waar het vorige album één nummer in het Engels kende, is Friður dit keer volledig in het IJslands opgenomen. Het album voelt voor het grootste gedeelte aan als een reggae-album, maar door de veelzijdige orkestratie heeft het vooral raakvlakken met wereldmuziek. Echter klinkt het nergens te traditioneel of gemaakt. Ojba Rasta maakt reggae met een IJslands smaakje. Net als talloze andere IJslandse bandjes voegen ze iets toe, waardoor het een stuk beter te beluisteren is dan het gros van de reggaeplaten. Komt het omdat ze in IJsland beïnvloed worden door de natuur en de elfjes? Of komt het door de goede beheersing van hun instrumenten? Ojba Rasta heeft het het definitieve antwoord en de IJslandse oorsprong van de band zal hier ongetwijfeld iets mee te maken hebben. Je zult je nu vast afvragen, maar hoe goed is de plaat nou?

Zoet snoepje

De plaat lijkt op de eerste luisterbeurt niet zoveel meer te bieden dan een doorsnee reggae-album. De pakkende single Einhvern veginn svona  valt wel gelijk op. Je zou niet zeggen dat het album in een korte tijd is uitgebracht. Friður is als een lekker zoet snoepje met een lekkere vulling. Eerst klinkt het als een aardige reggaeplaat dat vooral weggelegd is voor de echte diehard reggae fans, maar als je eenmaal bij de vulling bent merk je hoe lekker de plaat eigenlijk is. Een echte groeiplaat dus. Hun vorige plaat heeft bij de IJslandse music awards een prijs gewonnen voor beste album cover. De cover van Friður is wederom bijzonder en past in de psychedelische zin zeker bij de plaat. Ook al zou je dat bij het eerste aanzicht niet zeggen. Het minste nummer op de plaat is Sama Tíma. Dit nummer is wel divers, maar zal waarschijnlijk niet als nieuwe single worden gekozen. Friður is een stuk sterker en meer gefocust dan zijn voorganger. De plaat is hoogstwaarschijnlijk opzettelijk na de zomer uitgebracht. Het is namelijk een plaat om de winter mee op te warmen.

Wel luisteren als je:

Zelfs in de winter skankt.

Iets origineels, maar toch herkenbaars wilt horen.

Als je alles dat met IJsland te maken heeft wil kennen.

Niet luisteren als je:

Spontaan met traumatische herinneringen wordt geconfronteerd bij het horen van fluiten.

Reggae associeert met Jamaica en daarmee uit.

Alles onder de 190 BPM langzaam vindt.

Hier is de single Einhvern veginn svona te beluisteren van de plaat Friður op Spotify. Wil je de plaat nu hebben, dan kun je bij hun platenlabel RecordRecords terecht.